جدال بر سر تعلق «توانا بود هرکه دانا بود» به شاهنامه فردوسی
تاریخ انتشار: ۱۱ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۷۰۹۱۸
«مبلغ» نوشت- فریدون جنیدی بیت «توانا بود هرکه دانا بود/ به دانش دل پیر برنا بود» را بیت الحاقی شاهنامه میخواند؛ در حالی که فرزاد قائمی معتقد است این بیت الحاقی نیست و در همه نسخههای قدیمی شاهنامه وجود دارد.
بیتهایی از شاهنامه، بیتهایی هستند که در حافظه جمعی ما وارد شدهاند و تقریبا همه ما از آنها به فراخور زمان و مکان استفاده کردهایم اما گاه مطالبی مطرح میشود که مثلا این بیتها برای شاهنامه نبوده و به اصطلاح بیت الحاقی هستند؛ بیتهای مشهور «چون ایران نباشد تن من مباد/ بدین بوم و بر زنده یک تن مباد» یا «بسی رنج بردم در این سال سی/ عجم زنده کردم بدین پارسی» که در اصالت آنها چند و چون وجود دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
فریدون جنیدی اصالت بیت «توانا بود هرکه دانا بود/ به دانش دل پیر برنا بود» را زیر سؤال برده و معتقد است این بیت برای فردوسی نیست. این شاهنامهپژوه و استاد زبانهای باستانی در گفتوگو با ایسنا درباره اصالت یا الحاقی بودن این بیت، گفت: من از خود فردوسی دلیل آوردهام؛ «یکی مرد بینی که با دستگاه / کلاهش رسیده به ابر سیاه/ چو او دست چپ را نداند ز راست/ ز بخشش فزونی نداند ز کاست/ یکی گردش آسمان بلند/ ستاره بگوید که چون است و چند/ فلک رهنمونش بهسختی بود/همه بهر او شوربختی بود/ چپ و راست هر سو بتابم همی/ سر و پای گیتی نیابم همی/ یکی بد کند، نیک پیش آیدش / جهان بنده، بخت خویش آیدش/یکی جز به نیکی زمین نسپرد/ زمانه مر او را همی بشکند» این اشعار از فردوسی است و نشان میدهد «کسی که دانا باشد توانا نیست.»
او در ادامه با بیان اینکه برای همه بیتها دلیل آورده است، گفت: اینها بیتها را اضافه میکردند تا بهدروغ بگویند شاهنامه «مدح محمود» است. درحالیکه فردوسی محمود را بردهزاده بهحساب میآورد و اصلاً او را جزء بشر حساب نمیکند. اما بعد از اینکه فردوسی از دنیا رفت، غزنویان این بیتها را اضافه کردند. متأسفانه شبه استادان دانشگاه ما نیز همه اینها را میخوانند بدون اینکه بفهمند و شاهنامههایشان با قیمت ۱۰ میلیون و ۱۲ میلیون چاپ میشود؛ اما هیچکدام اندیشه، زبان و کلام فردوسی را نشناختهاند.
جنیدی در پاسخ به اینکه جلال خالقی مطلق در تصحیح خود این بیت را اصیل میخواند و جزء بیتهای الحاقی نمیداند، اینطور اظهارنظر کرد: خالقی مطلق شاهنامهشناس نیست. او صدها بیت افزوده را مورد تأیید داشته است. من از خود فردوسی دلیل آوردهام. آیا این بیتها که خواندم نشانه این است که «کسی که دانا باشد لازم نیست حتماً توانا باشد؟» از نظر فردوسی و در زمانه فردوسی و بعد از آن نیز دانایان توسری خوردهاند. من از گفتار خود فردوسی استفاده کردهام؛ نه کزاری را و نه خالقی را شاهنامهشناس نمیدانم.
بلاهایی که سر شاهنامه آمده مبهم استاما فرزاد قائمی، استاد زبان و ادبیات فارسی و شاهنامهپژوه در گفتوگو با ایسنا درباره پرداختن به بیتهای الحاقی و توجه به اصالت آنها و همچنین درباره اصالت بیت یادشده اظهار کرد: بحث بیتهای الحاقی طبیعتاً یک بحث بسیار تخصصی است؛ ازاینجهت تخصصی است که «شاهنامه» فردوسی، هزار سال پیش نوشته شده و به اعتباری اتمام تحریر نسخه مادر «شاهنامه»، به سال ۴۰۰ هجری بوده است. اما قدیمیترین نسخه کامل مورخی که از شاهنامه داریم برای ۶۷۵ هـ. است. نسخه فلورانس که نسخه کاملی نیست به سال ۶۲۱ هـ. است. نسخههای قدیمی دیگری هم داریم که مورخ نیستند. پس قدیمیترین نسخه مورخ کاملی که در اختیار داریم برای ۶۷۵ است. در واقع بین نسخه مادر، یعنی نسخهای که مؤلف نوشته و اقدم نسخههای مورخ و کامل شاهنامه، ۲۷۵ سال حدود سه قرن فاصله وجود دارد و قدیمیترین نسخه ناقصی هم که بعد از اتمام شاهنامه به دست ما رسیده است، حداقل دو قرن فاصله وجود دارد و طبیعتاً ما در این فاصله دو سه قرنی نمیدانیم چه اتفاقاتی بر سر متن اصلی آمده و بخشی از آن مبهم است.
او ادامه داد: با چنین دادههایی هیچگاه و بهصورت ۱۰۰ درصد نمیتوانیم به یک تصحیح کامل از شاهنامه برسیم و بگوییم این تصحیح ما را به شاهنامه سروده فردوسی طوسی در قرن چهارم هجری رسانده است؛ خود آقای خالقی مطلق که بهترین تصحیح موجود را تا امروز به دست ما داده، معتقد است «من توانستهام شاهنامه را تا قرن شش به عقب ببرم.» کسی نمیتواند مدعی شود که شاهنامه فردوسی به چه کیفیتی بوده است. در این وضعیت ما رویکرد علمی را داریم که این رویکرد بر مبنای نسخههای قدیم موجود است.
چطور به بیتهای شاهنامه اطمینان کنیم؟این استاد دانشگاه سپس بیان کرد: زمانی میگوییم یک بیت الحاقی است که این بیت در نسخههای قدیمتر وجود ندارد و یا اگر هست با تفاوتهای بیش از حدی است که نشان میدهد این بیت در متن اصلی یا وجود نداشته یا اگر بوده خیلی مخدوش شده است. در چنین رویکردی طبیعتاً هر بحثی درباره بیتهای الحاقی کاملاً تخصصی است که متکی است بر قدیمیترین نسخههای خطی شاهنامه و قیاس ریزنسخهها و همچنین اجتهاد متنی روششناختی که از سبک متن، از جغرافیای فرهنگی، سیاسی و اجتماعی زمانه فردوسی، منابع سرایش شاهنامه و شخصیت و ذهنیت سراینده آن یعنی فردوسی داریم. بر مبنای مجموعه اینها میتوانیم درباره اصالت، انتساب یا عدم انتساب یک بیت به فردوسی قضاوت کنیم. این رویکردی است که همه پژوهشگران قبول دارند.
اظهارنظرهای غیرعلمی درباره شاهنامهاو با بیان اینکه شاهنامه از حوزههایی است که برای عموم جذابیت دارد و گاه برخی اظهارنظرهای غیرعلمی میکنند و این اظهارنظرها بیشتر از یافتههای علمی شناخته میشوند، اینگونه اظهارنظر کرد: نظریات فریدون جنیدی هم از این دسته است؛ او تخصصی در حوزه شاهنامه، متنشناسی و حتی مطالعات کلاسیک ادبیات فارسی ندارد. او یک باستانگرا است که رویکرد ناسیونالیستی دارد؛ رویکردی که در دوره پهلوی تبلیغ میشد و شاهنامه نیز پلی برای بازگشت به ایران باستان بود و با چنین رویکردی سراغ شاهنامه رفته و بخش عظیمی از ابیات شاهنامه را که در قدیمیترین نسخهها وجود دارد، بدون هیچ سند و بحث علمیای بهعنوان بیتهای الحاقی کنار گذاشته است. در واقع او فردوسیای را که در ذهن خود تصور کرده، فردوسی مسلمان نبوده و زردشتی بوده و با همه مظاهر تمدن پس از اسلام در ستیز بوده یا ذهنیتهای عجیبوغریب و زمانی که بیتی با تصور شخصیاش جور درنمیآید بهعنوان بیت الحاقی معرفی میکند. جنیدی از قدیمیترین نسخههای کامل شاهنامه که بیش از ۴۰ هزار بیت دارد، هزاران بیت را بدون هیچ سند و داده علمی کنار میگذارد که «توانا بود هرکه دانا بود/ ز دانش دل پیر برنا بود» از آن جمله است.
این بیت در همه نسخهها هستقائمی خاطرنشان کرد: این بیت در تصحیح خالقی مطلق وجود دارد؛ بیت شماره ۱۴ جلد اول. همچنین در تمام نسخهها از نسخه فلورانس، نسخه اقدم لندن تا نسخه قدیمی چون توپقاپی این بیت وجود دارد و حتی جزء بیتهایی است که تفاوت کمی در نسخههای مختلف دارد. اگر به پانوشتهای تصحیح خالقی مراجعه کنید میبینید در اغلب نسخهها این بیت به همین شکل آمده است، حداکثر در مصرع دوم «ز دانش دل پیر برنا بود» در نسخه لندن «به دانش...» گفته شده و یا در نسخه اقدم قاهره که برای قرن هشتم است گفته شده «به دانش تن پیر برنا بود» و مصرع اول در هیچ نسخهای متفاوت نیست و در تمام نسخههای قدیمی شاهنامه «توانا بود هر که دانا بود» وجود دارد. این بیت با فضای اجتماعی سرایش «شاهنامه» هم همراه است؛ شاهنامه به دوره رنسانس اسلامی که دوره خردگرایی است و عقل اهمیت داشته، تعلق دارد. در چنین فضایی فردوسی از عقل و خرد و علم و دانش به نیکی یاد کرده است. در این دوره از شعرهای رودکی گرفته تا آثار نظامی و ناصرخسرو کسی نیست که در ستایش عقل و دانش و خرد سخن نگفته باشد.
او در پایان گفت: هم خود نسخهها دارد تأیید میکند که «توانا بود هرکه دانا بود/ به دانش دل پیر برنا بود»، بیت اصیلی است و هم ویژگیهایی را که از عصر سرایش متن [ستایش دانش و خرد] سراغ داریم، تأیید میکند و دلیلی برای کنارگذاشتن این بیت وجود ندارد مگر همان دلیل که گفتم. غیرمتخصصانی که کار تخصصی میکنند، فردوسیای را میخواهند به مخاطبان معرفی کنند که این فردوسی با واقعیتهای علمی که میتوانیم درباره فردوسی بگوییم، فرسنگها فاصله دارد.
منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: شاهنامه مجسمه فردوسی قدیمی ترین نسخه خود فردوسی دلیل آورده خالقی مطلق نسخه ها بیت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۷۰۹۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
علمالهدی: وقتی نیروهای نخبه نظام به دنبال اجرای شرع و قانون بیفتند، باید حمایت مردم نیز پشتیبان آنها باشد/ حجاب متعلق به فرهنگ ایران است؛ در شاهنامه، فردوسی از قول منیژه نقل میکند «منیژه منم، دخت افراسیاب، برهنه ندیده تنم آفتاب»
سید احمد علمالهدی در خطبه سیاسی نماز جمعه این هفته با اشاره به فرارسیدن سالروز شهادت امام صادق (ع) اظهار کرد: مسئله مظلومیت، قصه تکراری در سیره همه اولیای الهی است و شاید یکی از ابعادی که وجود اقدس امیرالمومنان (ع) را اول مظلومان عالم میدانند، به این خاطر است که خود مظلوم بود و همه مظلومان عالم نیز از نسل او بودند.
وی افزود: شما ببینید یک شخصیت عالم و فرزانهای را با لباس عبادت از خانه بیرون بکشند، دستهایش را در حدود سن ۶۵ سالگی ببندند و بیحیایی سوار بر اسب او را به دنبال بکشد. این مظلومیت برای کدام رهبر و قوم تکرار شده است؟ در همین حد که حتی یهود جسور و عنود نیز با اینکه قاتل پیامبران بودند، اما دست به چنین هتک حرمتهایی نمیزدند. به همین هم اکتفا نکردند و در نهایت با سم وجود اقدسش را مسموم کردند و به شهادت رساندند.
نماینده، ولی فقیه در استان خراسان رضوی خاطرنشان کرد: امام صادق (ع) یک وجه تقارن و تشابه نزدیکی هم با وجود اقدس، ولی نعمت ما علیابن موسیالرضا (ع) داشتند. یکی اینکه امام صادق (ع) نخستین نفری بود که ولادت امام رضا (ع) را بشارت داد و دوم آن که شهادت امام صادق (ع) از نظر زمانی مقارن با ولادت امام رضا (ع) بود که انگار سرچشمه علم و فضائل امام صادق (ع) وقتی از دنیا رفت، در وجود، ولی معصوم دیگری همچون امام رضا (ع) دوباره متولد شد تا همگان از آن محظوظ و بهرهمند شوند.
وی با دعوت رسمی از زائران و مجاوران بارگاه منور رضوی برای حضور در اجتماع بزرگ صادقیون ادامه داد: همچون سالهای قبل، فردا نیز به مناسبت فرارسیدن سالروز شهادت رئیس مذهب جعفری، زائران و مجاوران امام هشتم (ع) از میدان شهدا به سمت حرم مطهر رضوی راهپیمایی میکنند. اجتماع عظیم صادقیون از آن سنتهای حسنه و نیکی است که همه میتوانند به نیت عرض تسلیت و ابراز ارادت به محضر امام رضا (ع) در آن شرکت کنند.
علمالهدی گفت: از برگزارکنندگان اجتماع عظیمی که روز چهارشنبه در حمایت از طرح نور برگزار شد تا مردم، شور و ارادت خود را نسبت به فرمانده محترم و شجاع نیروی انتظامی و مجریان طرح نور نشان بدهند، تقدیر و تشکر میکنم. وقتی نیروهای نخبه نظام به دنبال اجرای شرع و قانون بیفتند، باید حمایت مردم نیز پشتیبان آنها باشد. این اجتماع موردتأیید بنده است و از همه شما برادران و خواهران گرامی برای شرکت در آن تشکر میکنم.
عضو مجلس خبرگان رهبری با اشاره به فرارسیدن هفته معلم و هفته کارگر به عنوان دو مناسبت جاری تصریح کرد: این روزها در هفته کار و کارگر هستیم. کارگر، عنصر سازنده در جامعه است و توسعه اقتصادی، رشد اقتصادی و جهش تولید به مدد بازوان توانمند او تأمین میشود که از این حیث، تأمین معیشت کارگر بر همه مسئولان ضرورت دارد. علاوه بر این، هفته معلم نیز در این روزها در جریان است که با اشاره به آن، نکاتی را عرض میکنم.
وی با اشاره به آیه ۲ سوره مبارکه جمعه تأکید کرد: قول مشهور این است که امام (ره) فرمود معلمی شغل انبیاست، اما اشاره امام راحل به هر معلمی نیست، زیرا خداوند عالم در قرآن کریم سه شغل برای پیامبران الهی عنوان کرده است؛ آن جا که میفرماید «هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ» و تصریح میکند که پیامبران، آیات الهی را برای مردم میخواندند، آنها را تزکیه میدادند و کتاب و حکمت به ایشان میآموختند. این سه عنوان، سه شرطی است که اگر معلم به آن پایبند بود، آن زمان است که میتوان گفت آن معلم رهرو طریق انبیاست.
علمالهدی با بیان اینکه تولید هویت برای مردم، بزرگترین رسالت انبیای الهی بود، گفت: همه انسانهایی که در دوران حیات بابرکت رسول اکرم (ص) در قبایل، عشایر و دستههای مختلف که گرفتار امیال نفسانی بودند، بر هم شمشیر میکشیدند و قتل و غارت را در روابط خود حاکم میکردند، به دست پیامبر اسلام (ص) هویت یافتند، تبدیل به «امت» شدند و جامعهسازی کردند. بر همین اساس هم بود که رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیر با معلمان تأکید کردند که پرورش هویت دانشآموزان در کنار علمآموزی بر معلمان ضرورت دارد.
وی بیان کرد: معلم مکلف است پیش از آموزش، به دانشآموز هویت ملی و دینی ببخشد، زیرا از اساس، هویت دینی محور هویت ملی است. عزیزان من، مسئله حجاب نیز یکی از همین هویتهای دینی و ملی است. اصلاً حجاب متعلق به فرهنگ ایران است. حتی آن زمان که هنوز اسلام وارد ایران نشده بود، حجاب فرهنگ ایرانیان بود؛ بهخصوص در تاریخ ایران باستان و انعکاس این فرهنگ را میتوان در شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی دید؛ آن زمان که از قول منیژه به عنوان نماد یک زن فرهیخته و ایرانی نقل میکند «منیژه منم، دخت افراسیاب، برهنه ندیده تنم آفتاب».
عضو مجلس خبرگان رهبری با تأکید بر اینکه آموزش و پرورش مکلف است فرهنگ ملی و دینی را به دانشآموز تعلیم دهد، اظهار کرد: اگر این فرهنگ به درستی منتقل شد، آن زمان است نسل آیندهساز دیگر خودباختگی هویتی نخواهد داشت و غربگرا و غربزده نخواهد بود. برادران عزیز، خواهران گرامی، آنچه امروز در دانشگاههای آمریکا درحال وقوع است، اینکه استاد دانشگاه را روی زمین میکشند و دانشجو را به شدیدترین شکل ممکن سرکوب میکنند، همه اینها تابلوی لیبرال دموکراسی و تمدن غربی است که امروزه در ایالات متحده آمریکا به چشم میآید. حقیقت اینها همین است، واقعیت اینها همین است. دانش آموز اگر هویت پیدا کند، به اینها وابسته نمیشود.
وی افزود: پس از هویتبخشی، خداوند عالم تزکیه را مقدم بر تعلیم دانسته است. به همین دلیل، ما نیز تأکید داریم که باید پرورش مقدم بر آموزش باشد. البته در مقوله پرورش نمیتوان فقط به دبیران پرورشی اکتفا کرد، زیرا اصل تربیت از همان معلمی آغاز میشود که درحال تعلیم است. آن عظمتی که معلم به خاطر علمش در چشم دانشآموز دارد، بهترین ابراز تربیت است اگر معلم دغدغهمند باشد. اگر معلم این سه خاصیت را داشت یعنی به دانشآموز هویت داد، او را تربیت کرد و تعلیم را به حد کمال به اجرا درآورد، آن زمان است که رهرو طریقت انبیاست.